Pirografia – pierwsze nieśmiałe próby

Ostatnio zainteresowała mnie bardzo ciekawa technika ozdabiania przedmiotów z drewna, zwana pirografią. Polega ona na wypalaniu obrazów, wzorów, napisów, czego tylko zapragniemy, na drewnie, za pomocą przyrządu zwanego pirografem, czy też wypalarką. 

Pirograf, który kupiłam, to jedna z najtańszych wersji o mocy 30 W, kosztował niewiele, bo ok. 30 zł razem z przesyłką. Uznałam że za taką cenę warto go i siebie w jego użyciu wypróbować.

Niby nic trudnego, ale dla takiego laika w temacie jak ja, pomijając brak wprawy i potrzebę treningu, już samo przygotowanie materiałów może stworzyć pewne trudności.

Trening rozpoczęłam na desce sosnowej. I jak się okazuje jest to jeden z najtrudniejszych rodzajów drewna do takich ćwiczeń.  Drewno jest miękkie, słoje twarde, wypalanie nie wychodzi z tego powodu równo. Podobno (tak, świetne słowo do opisania faktu nie pamiętania lub pragnienia pominięcia źródła danej wiedzy) najlepszym materiałem do wykonywania rysunków pirografem jest zwykła sklejka. I w taką też będę musiała się zaopatrzyć.

Poza tym należy pamiętać, że pirograf podczas użycia jest bardzo gorący… moje lekko poparzone palce nie pozwolą mi o tym zapomnieć.

Według mnie, a przynajmniej dla mnie, na początek potrzebny jest szkic, który będę potem pogłębiać wypalaniem. 

Mając rysunek naniesiony ołówkiem na deskę zabrałam się za wypalanie. Zeszło mi z tym dokładnie 52 minuty. Wiem, bo przy okazji słuchałam audiobooka „Rok 1984” George Orwella. Wykonywanie jednej rzeczy nie wymagającej zbyt dużo myślenia wydaje mi się stratą czasu, stąd książka (swoją drogą interesująca).

Tak wyglądała praca:

A taki uzyskałam efekt: 

Nie jest to rysunek doskonały. Jednak jak na pierwszy raz i mało podatne drewno wydaje mi się, że nie poszło mi najgorzej. Teraz pozostaje tylko trenować i ulepszać technikę.